ارزیابی استحکام باند میکروتنسایل در کامپوزیت رزین ها با روش های قرارگیری متفاوت

عنوان: ارزیابی استحکام باند میکروتنسایل در کامپوزیت رزین ها با روش های قرارگیری متفاوت. هدف: این بررسی لابراتواری به ارزیابی استحکام باند میکروتنسایل یک کامپوزیت رزین بر پایه متاکریلات در مقایسه با یک کامپوزیت رزین دارای پایه سایلوران در حفرات کلاس i با استفاده از تکنیک های مختلف قراردهی می پردازد. مواد و روش ها: حفرات کلاس i با ابعاد (4 میلیمتر طول، 4 میلیمتر عرض، 2 میلیمتر عمق) در دندان های کشیده شده سالم انسانی ایجاد شدند. سپس نمونه ها یه ظور تصادفی در 6 گروه قرار گرفتند. سه گروه اول توسط کامپوزیت filtek p90 و هر گروه با استفاده از یکی از سه روش مختلف پر کردن حفره bulk (توده ای)، incremental (لایه ای) و snow-plow پر شدند. سه گروه باقی مانده نیز توسط از کامپوزیت clearfil ap-x و با استفاده از روش های مشابه پر شدند. نمونه ها پس از نگهداری به مدت 24 ساعت در آب با دمای 37 درجه سانتی گراد، تحت 1000 سیکل ترموسایکل قرار گرفتند. سپس به منظور اجرای تست استحکام باند میکروتنسایل، نمونه هایی به شکل میله (stick) با سطح مقطع حدودی 8/0 میلیمترمربع از کامپوزیت متصل به عاج کف پالپی حفره تهیه شد. در نهایت آنالیز آماری مورد استفاده با استفاده از تست های anova و tukey وt-test انجام گردید. یافته ها: تفاوت آشکاری در نتایج حاصل برای دو گروه کامپوزیتی مشاهده شد (p<0.05). استحکام باند میکروتنسایل بدست آمده برای زیرگروه های filtek p90 آشکارا بالاتر از مقادیر بدست آمده برای clearfil ap-x بود (p<0.05). در مورد نحوه پرکردن حفره، روش توده ای (bulk) دارای کمترین میزان استحکام باند بود (p<0.05)؛ در حالیکه بین دو روش incremental و snow-plow تفاوت آماری آشکاری دیده نشد (p>0.05). نتیجه گیری: کامپوزیت های رزینی دارای پایه سایلوران در مقایسه با کامپوزیت های دارای پایه متاکریلات دارای استحکام باند میکروتنسایل بالاتری هستند. همچچنین روش های پرکردن لایه دار (incremental و snow-plow) در مقایسه با تکنیک bulk نیز از استحکام باند بالاتری برخوردارند. واژگان کلیدی: استحکام باند؛ پرکردگی توده ای (bulk)؛ پرکردگی لایه لایه (incremental)؛ کامپوزیت رزینی